Ενθουσιασμός,λάμψη,όνειρο ή μάλλον μαγεία ήταν η οπερέτα που παρουσίασε η υψίφωνος Κατερίνα Αποστολοπούλου στο θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής στη πόλη του Βόλου με αφορμή τα Δεληγιώργεια 2012.Ένα ταξίδι στον περασμένο αιώνα γεμάτο από ρομαντικά βαλς,αθώους έρωτες και γνωστά ακούσματα μέσα από το πάντρεμα των δύο σπουδαίων αυτών ειδών μουσικής.
Την Τετάρτη το βράδυ ομολογώ πως ξαφνιάστηκα! Δε μπορούσα να σκεφτώ ότι αυτή η χαρακτηριστική φωνή που μου λέει κάθε πρωί "καλημέρα" είναι η ίδια με αυτή που έκανε όλη την σκηνή να κλείσει τα μάτια και να σιγοτραγουδήσει το "Καθώς περνούν τα όνειρά μας", το "Καρδιά από αγάπη ορφανή" και τη "Ρόζα μας".
Η αίθουσα γεμάτη,τα φώτα χαμηλά, στο βάθος μια μαύρη ατμοσφαιρική σκηνή να πλαισιώνεται από σχετικά βίντεο εποχής...και η παρουσία της Κατερίνας να σε καθηλώνει,να μη χορταίνεις να κοιτάς το πρόσωπό της,να θαυμάζεις την αρχοντιά και παράλληλα την τσαχπινιά της ,το φόρεμά της,να θες να κλέψεις λίγη από τη λάμψη της.Θεέ μου,πόση ομορφιά ψυχής!
Σ'ευχαριστούμε Κατερίνα για το σπουδαίο εκείνο εισιτήριο για το όνειρο που μας χάρισες!
Από την Ελευθερία Φ.
