Την περασμένη Δευτέρα 20 Ιουνίου η οδός Βουκουρεστίου, και συγκεκριμένα η στοά Σπ. Μίλιου, πλημμύρισε από εξαιρετικές μελωδίες και τραγούδια που όλα τους είχαν έντονο άρωμα Ελλάδας. Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Μέρας Μουσικής, έλαβε χώρα αυτή η μοναδική συναυλία με την συνδρομή του συνθέτη Σταύρου Ξαρχάκου και τη συμμετοχή δύο νέων αλλά πολλά υποσχόμενων τραγουδιστών, της Νατάσας Μποφίλιου και του Γιάννη Χαρούλη.
Η σύνθεση της μουσικής αυτής πανδαισίας περιελάμβανε μελωποιημένη ποίηση σπουδαίων εκπροσώπων της εν λόγω τέχνης, όπως Γκάτσος, Φ.Γκ. Λόρκα κλπ., ενδεδυμένη με μουσικές των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και Ξαρχάκου.
Οι δύο τραγουδιστές δε με το μοναδικό φωνητικό και ερμηνευτικό τους ταλέντο πρόσφεραν στους παρευρισκόμενους μια πραγματικά αλησμόνητη βραδιά!
Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο ανάμεσα στο κοινό βρέθηκε και η (υπο)γράφουσα η οποία αποκόμισε τις καλύτερες εντυπώσεις και θα ήθελε να μοιραστεί ένα μικρό κομματάκι από αυτές.
"Γύρω στις 9 μ.μ βρέθηκα με παρέα φίλων στη Βουκουρεστίου η οποία ήταν κατάμεστη από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Κάτι το καλοκαίρι, η δωρεάν είσοδος αλλά και το ειδικό βαρος των καλλιτεχνών είχε ως αποτέλεσμα η στοά και ο δρόμος να γεμίσουν κόσμο. Εκεί κάπου ανάμεσα στο πολύβουο πλήθος και το δροσερό αεράκι, οι πλανόδιοι πωλητές με παντός είδους ξηρούς καρπούς και σουσαμένια κουλουράκια συνέθεταν μια εικόνα αντιφατική: Από τη μια ποίηση και κουλτούρα, και απο την άλλη μια διάθεση λαϊκής πανήγυρης..εικόνα καθόλου ωστόσο ενοχλητική ή παράξενη...
Μισή ώρα αργότερα ξεπρόβαλαν δειλά οι πρώτες νότες από τα μεγάφωνα κερδίζοντας κατά κράτος τις φωνές και τα γέλια του πλήθους. Πρώτος ο Γ. Χαρούλης έδωσε το έναυσμα, ακολουθούμενος από την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής υπό τη διεύθυνση του κ. Ξαρχάκου, εμηνεύοντας με τον δικο του ξεχωριστό τρόπο τα πρώτα ποιήματα για να δώσει τη σκυτάλη στη Ν. Μποφίλιου, η φωνή και το πάθος της οποίας απογείωσαν κυριολεκτικά το κοινό!
Με πολλή χαρά διαπίστωσα ότι μέσα σε λίγα λεπτά όλο το πλήθος παλλόταν συντονισμένα στο ρυθμό των τραγουδιών και σιγοψιθύριζε τους γνώριμους στίχους. Όλοι μαζί, σαν μια ψυχή, μια φωνή..Πραγματικά μαγικό!
Βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα, τα καλά πράγματα σε αυτή τη ζωή διαρκούν λίγο,και στην περίπτωσή μας δυστυχώς επιβεβαιώθηκε αυτός ο κανόνας... Ύστερα από μια ώρα παράστασης, τα μεγάφωνα της Βουκουρεστίου αρνήθηκαν να μεταδώσουν τους ήχους της στοάς..Σιωπή ξαφνική και ένα αλλόκοτο κενό κάλυψε την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα..Ο κόσμος αρχικά παρέμεινε ελπίζοντας στην ταχεία αποκατάσταση του προβλήματος..Καθώς όμως περνούσε η ώρα χωρίς αποτέλεσμα, οι περισσότεροι αποχώρησαν απογοητευμένοι. Ήταν σαν να βλέπεις ένα πολύ όμορφο όνειρο και ξαφνικά κάποιος ανοίγει το παράθυρο και ξυπνάς από το φως..και μάλιστα πάνω στο καλύτερο σημείο..!
Η υποφαινόμενη, αρνούμενη να παραιτηθεί παρ'όλα αυτά, παρέμεινε στις επάλξεις και αρκετή ώρα μετά ανταμοίφθηκε για την υπομονή και την πίστη της!Τι κρίμα που έπρεπε να φύγει σχετικά νωρίς γιατί η συγκοινωνία αυτής της πόλης είναι πολύ αυστηρή και δεν επιτρέπει παρεκτροπές και καθυστερήσεις.. "
Η συγκεκριμένη βραδιά,συνολικά, άφησε μια γλυκιά γεύση, τουλάχιστον σε μένα, και πραγματικά όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να παρευρεθούν εκεί έχασαν μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Είμαι σίγουρη όμως ότι θα ακολουθήσουν και άλλες τέτοιες στιγμές, γι'αυτό έχετε μάτια και αυτιά ανοιχτά.. Τα καλύτερα έπονται!!
